ΑΕΚ και Παναθηναϊκός ξεκίνησαν τη φετινή χρονιά από την ίδια αφετηρία, με πολλά διοικητικά προβλήματα αποτέλεσμα της συνεχιζόμενης άρνησης του συνόλου των μετόχων να δώσουν οριστική λύση.
Το διοικητικό αδιέξοδο που προέκυψε κατά τη διάρκεια της περσινής χρονιάς οδήγησε τις διοικήσεις και των δυο ομάδων σε μονόδρομο. Γόντικας και Αδαμίδης έμειναν μόνοι τους, χωρίς καμία βοήθεια από τους ιδιοκτήτες, και επιχείρησαν να πορευτούν με ένα δεδομένο μπάτζετ πολύ μειωμένο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.
Ετσι λοιπόν μοιραία το βάρος έπεσε στους προπονητές των ομάδων. Φερέιρα και Χιμένεθ έπρεπε να κάνουν το καλύτερο χωρίς καμία απόκλιση. Και εκεί τελικά έγκειται και η διαφορά μεταξύ Πρασίνων και Κιτρινόμαυρων.
Ο μεν Φερέιρα δεν προσαρμόστηκε. Χάνοντας τον ηγέτη της ομάδας και κορυφαίο σκόρερ της, δεν έκανε το αυτονόητο: δεν προσάρμοσε το σύστημα στα νέα δεδομένα, επέμεινε σε έναν αγωνιστικό προσανατολισμό που εξ αρχής φάνηκε πως θα οδηγήσει στην καταστροφή.
Ούτε καν προχθές, και αφού είχαν προηγηθεί τα τραγικά αποτελέσματα των αγώνων με την Οντένσε, δεν επιχείρησε να θωρακίσει την ομάδα του και το πλήρωσε ακριβά. Ακόμη και το απλό που έχει να κάνει με τη χρησιμοποίηση δυο αμυντικών χαφ (Σιμάο και Βιτόλο) θα μπορούσε να συμβάλει αποφασιστικά σε μια καλύτερη αμυντική λειτουργία.
Κι όμως πήγε και στο Ισραήλ με την ίδια αγωνιστική φιλοσοφία, κάτι που είχε σαν συνέπεια να κινδυνεύει να μείνει για πρώτη φορά έπειτα από πολλά χρόνια ο Παναθηναϊκός εκτός Ευρώπης. Γιατί θαύματα δεν γίνονται τόσο εύκολα, και αυτό το 3-0 ισούται με αγωνιστική και οικονομική καταστροφή.
Από την άλλη, ο Χιμένεθ έδειξε και πέρυσι αλλά και φέτος στο ξεκίνημα αξιοθαύμαστη προσαρμοστικότητα. Κάνει πού και πού τα… παράπονά του για την έλλειψη χρημάτων αλλά δουλεύει ξέροντας πώς δεν υπάρχουν και πολλά περιθώρια για ενίσχυση. Εφερε παίκτες (Κάρλος, Κάλα) για τους οποίους είναι σίγουρος τι μπορούν να κάνουν και το παλεύει όπως μπορεί.
Η ΑΕΚ δεν εντυπωσίασε κόντρα στην Ντιναμό. Εβγαλε όμως, ιδιαίτερα στο δεύτερο ημίχρονο, ψυχή και πάθος που εν τέλει τής έδωσαν το προβάδισμα εν όψει ρεβάνς.
Ο Ισπανός ξέρει καλύτερα από τον καθένα τις αδυναμίες της ομάδας του αλλά από το να ψάχνει δικαιολογίες ζει με τα προβλήματα και προσπαθεί να τα λύσει. Αυτή η ψυχολογία είναι και συνολικά το πλεονέκτημα της «κιτρινόμαυρης» οικογένειας, που σε αντίθεση με την «πράσινη» έμαθε να παλεύει όπως μπορεί εν μέσω πάρα πολλών δυσκολιών.
Του Σπύρου Νταγιάκου από το http://www.exedrasports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.